Dziewczyna momentalnie otworzyła oczy i szybkim ruchem, wstała, rzuciła się do Ukyo i pociągnęła go w tył. Teraz na szczęście, nie spadli, bo Nazumi zaczepiła nogami o jeden wystający element dachu. Ale w czasie przewrotu w tyłu, obydwoje spadli tak, że leżeli na sobie, tyle że to blondynka była na górze.
-Ani mi się waż!- powiedziała stanowczo, patrząc Ukyo w oczy. Chwilowo była tak skoncentrowana na tym by zatrzymać chłopaka, że nie zauważyła całej tej sytuacji.

Zaczerwieniła się, ale nie ruszyła się.
-B-b-bo ja chcę tu. - powiedziała cicho, patrząc Ukyo w oczy.

-Dziękuję. - Nazumi momentalnie się uśmiechnęła i zeszła z Ukyo. Patrzyła na niego wesoło. Strasznie szybko zmieniał jej się humor.

-Mam lepszy pomysł. - Nazumi przyłożyła palec do ust i bezszelestnie zbliżyła się do Ange. Szturchnęła ją delikatnie palcem. Chara obróciła się i jednocześnie pstryknęła palcami. Na plecach Nazumi pojawiły się duże anielskie skrzydła. Dziewczyna złożyła je i położyła się na dachu. Jej głowa spoczywała na delikatnych piórach. Uśmiechnęła się do Ukyo.

-Oyasumi. - uśmiechnęła się do niego i zamknęła oczy. Już dawno nie czuła się tak dobrze gdy zasypiała. Zawsze wcześniej bała się zasypiać, bowiem wtedy zaczynały się jej koszmary. Ale teraz zasnęła bardzo szybko.

Nazumi tymczasem spała.

Ona stała na skraju jakiejś przepaści. Po drugiej stronie, był taki sam klif na którym stała, ale tam znajdowało się troje osób: jedna dziewczyna o zielonych włosach i oczach, uśmiechała się się do Nazumi niepewnie. Była może w wieku blondynki. Koło niej lewitowały dwie chary.
Drugą osobą był czarnowłosy chłopak z szafirowymi oczami, na oko jakieś 17 lat. Przyglądał się dziwnie Nazumi, jakby przeszywał ją na wskroś.
Ostatnią osobą był 10-letni chłopiec. Posiadał blond włosy i fioletowe oczy. Z daleka wyglądał jak dziewczyna, ale blondynka po prostu wiedziała, że to chłopak. Na twarzy miał wyraz głębokiego rozmarzenia.
Wtedy niewiadomo skąd dobiegł Nazumi tajemniczy głos.
-Być może pewnego dnia ich spotkasz. Czekaj na te dni albowiem będą czymś niezwykłym.
W jednej chwili wszystko się rozmazało.

Otworzyła oczy. Wiedziała, że to był sen. Ale wydawał się taki realistyczny. Nad sobą ujrzała tylko niebo. Odetchnęła z ulgą.

-Jak widać, raczej nie. - powiedziała. Zauważyła, że na horyzoncie zaczyna jaśnieć światło świtu. Usiadła na dachu po czym rozciągnęła się. Zupełnie zapomniała, że ma skrzydła na plecach. Zauważyła je dopiero wtedy, kiedy rozprostowała je tak, że połaskotały Ukyo końcami piór. Szybko zakończyła chara change.
-Gomen. Zapomniałam. - uśmeichnęła się.